دستور اسلام درباره ی خواب منع از زیاد خوابیدن است ، زیرا امام صادق علیه السلام فرمود : خداوند خواب زیاد و بیکاری زیاد را دشمن میدارد و نیز فرمود : خواب زیاد دین و دنیا را از میان میبرد .
از حضرت امیر نیز روایت شده که : پر خوری و پر خوابی نفس را فاسد و زیان را جلب میکند .
مصداق خواب زیاد ، خوابیدن زیاد در روز و خوابیدن تمام شب می باشد .
امام صادق علیه السلام فرمود : سه چیزند که مورد خشم خدای عزوجل میباشند:
خوابی که بیداری در آن نباشد.
خندیدنی که شگفتی در آن نباشد.
خوردن با وجود سیر بودن.
بیداری واجب ، بیداری اول شب تا زمان نماز عشااست ، یعنی از بین رفتن سرخی .
مغرب در روایت : خوابیدن بیش از عشای دوم و گفتگو پس از آن و همچنین بیداری بعد از نیمه شب بخصوص نزدیک فجر برای سلامتی مطلوب است ولی اول شب بعد از نماز عشا حدودا یک ساعت بعد از غروب بیداری مطلوب نیست .
رسول خدا فرمودند پس از عشای دوم بیداری نیست .
بنابراین خواب اول شب مطلوب است ولی خواب آخر شب یا مابین طلوع فجر و طلوع افتاب شدیدا نهی شده .
و روایت شده که زمین از خواب بین الطلوعین به پروردگارش ناله و فریاد میزند .
و اما خواب روز به نظر میرسد مطلوب نیست مگر خواب اندک وسط روز بنام خواب قیلوله ، که قبل از اذان ظهر سفارش شده است .
بنابراین سعی کنید اول شب بخوابید که ثابت شده خواب اول شب کمک میکند تا بدن هورمونها و مواد لازم بدن را در اول شب هنگام خواب بسازد و اجازه ندهید روشنائی و شدت نور تلویزیون ، کامپیوتر و موبایل ساعت بیوژولیک بدن را بهم بزند که خیلی خطرناک است و سبب ابتلا به انواع بیماریها میگردد و این راز بیمار نشدن افراد در گذشته میباشد .