درمان قرحه ( ورم ، زخم و چرک یا غده ای که روی کبد ظاهر می شود)
امام باقر علیه السلام فرمودند پادشاه قبطیان ( کسانی که در مصر هستند) با قصد منهدم کردن بیت المقدس به طرف فلسطین خارج شد.
مردم از آن پادشاه به پیامبر آن زمان (حزقیل) شکایت کردند و آن پیامبر فرمود من امشب با خدا مناجات می کنم و دعا می کنم ، سپس خداوند تبارک و تعالی به او وحی کرد من شما را کفایت کردم و آن ها همه از بین رفتند.
آن پیامبر در نفس خودش گفت سلیمان چه برتری ای بر من دارد که خداوند چنین معجزه ای به من عطا کرد . یک قرحه ای روی کبدش عارض شد و او را اذیت کرد ، خودش متوجه شد این مشکل از همان عُجب و غرورش به وجود آمده است . بر درگاه خداوند سریع خاشع و ذلیل شد و برای تلافی نفسش مقداری خاکستر آورد و روی آن نشست .
خداوند تبارک و تعالی به او وحی فرمود شیره ی انجیر (انجیر کال و نارس وقتی از بوته جدا شود شیره ی سفید رنگی از خود ترشح می کند) را بگیر و از بیرون روی سینه ات بمال (روی کبد) . این کار را هم کرد و آن مشکل برطرف شد . این تنها و بهترین درمان زخم ها و چرک ها وغده هایی است که در کبد به وجود می آید و مکرر تجربه شده حتی غده های بزرگ هم آب شد و درمان شد .
از این داستان استفاده می شود زمانی که خداوند شخصی را بیمار ، مبتلا و گرفتارمی کند چیزی از او می خواهد ، یا گناه و معصیتی انجام داده که باید متوجه آن شود و آن را جبران کند یا کار نیکویی بوده که باید آن را انجام می داده و از آن غافل شده .
انسان مبتلا و گرفتار باید سعی کند خطا و گناهش را بشناسد و آن را جبران کند ، به دنبالش شفا و درمان نیز حاصل خواهد شد .
در اصل خداوند تبارک و تعالی انسان را به وسیله ی آن بیماری و گرفتاری نجات می دهد .