بیمار تا از پا نیفتاد فقط پرهیز کند ودارو نخورد وحتی نمیشود گفت بیمار است.
هر وقت از پا افتاد لازم است دیگر حرکت نکند و راه نرود و در استراحت کامل باشد.
نشانه بیماری نخوابیدن و بی خوابی کشیدن است و اگر میتواند بخوابد نمیشود گفت بیمار است یا نمیشود گفت بیمار نیازمند دارو است.
هر وقت از پا افتاد دارو بخورد ولی غذا را کم کند یا حتی نخورد و دهان را ببندد.
سعی کنند به بیمار صرفا تلبینه بدهند تا بخورد و چیزهای دیگر را کم کنند یا ندهند..
پرهیز از هفت روز تا چهارده روز است بعد از چهارده روز پرهیز هیچ نفعی ندارد. و در حقیقت اسم آن پرهیز نخواهد بود.
هر وقت بیماری شروع به بهبود کرد بیمار میل به غذا خوردن پیدا میکند که در اینصورت به بیمار بایستی غذا داد.
اگر بیمار به غذای خاصی میل پیدا کرد این نشانه نیاز بدن به آن غذا و چه بسا با آن غذا درمان شود.