هدف از طبابت ، حفظ سلامت و درمان جامعه ی بشری است .
برای این منظور مکاتب و روش های درمانی متنوعی به وجود آمده است که هر کدام دارای نقاط ضعف و قوتی است .
در این میان مکتبی اجازه دارد روش های خود را برتر بداند که به تار و پود وجود انسان آگاه و مبدا علمش ، تنها تجربه نباشد .
آن مکتبی که به وحی پیوند داشته باشد ، مکتبی که بنیانگذارش پیامبران و ائمه معصومین علیهم السلام باشند .
چنانچه به وجدان می یابیم و با ادله ی عقلی نیز اثبات شده است روح و جسم از یکدیگر اثر می پذیرند ؛ با وجود این رابطه تنگاتنگ معنا نخواهد داشت حق تعالی برای تعالی و کمالات روحی دستوری بدهد و جسم را بی برنامه رها کند چون این نقض غرض است و حکیم ، نقض غرض نمیکند
بنابراین جدا کردن طب و دین معنا نخواهد داشت .