صدف یکی از جانوران معروف است که یک پوسته سخت دارد که باز و بسته می‌شود.
و موجودی داخل آن قرار دارد که بافت نرم شبیه به گوشت دارد و در کشورهای اروپائی و دیگر کشورها گوشتش به فراوانی مصرف می‌شود.
ولی خوردن آن در دین اسلام صلاحیت ندارد و جزو چیزهائی است که طبع سلیم انسانی نمی‌پذیرد، بلکه طعام انسان نیست.
علت این منع خوردن در اخبار کمی عجیب است، در یک روایتی که کلینی با سند صحیح از امام کاظم علیه السلام نقل می‌کند، راوی می‌گوید: سَأَلته عَن اللحم الذي یَکون فی أَصْدَافِ اَلْبَحْرِ وَ اَلْفُرَاتِ أَ يُؤْكَلُ ؟ فَقَالَ ذَاكَ لَحْمُ اَلضَّفَادِعِ ولاَ یصلح أَكْلُهُ (الکافي , جلد 6, صفحه 221)
از امام می‌پرسد دربارهٔ گوشتی که در داخل صدف‌های دریائی و صدف‌های رودخانه فرات است، آیا خورده می‌شود؟ امام فرمود: آن گوشت، گوشت قورباغه هاست و خوردن آن خوب نیست.
عجیب است که در اینجا گفته شده صدف از جنس قورباغه است، با اینکه تشابهی بین این‌ها نیست.
ولی از آنجا که قورباغه جزو مسوخات محسوب می‌شود و در اصل انسان بوده که تبدیل به قورباغه شده، به همین جهت گوشت آن یعنی هم قورباغه و هم صدف قابل خوردن نیست، چون جزو طعام انسانی نیست و نفس تمایلی به خوردن گوشت بشر ندارد.