1_ خواب سحر :
سحر از حدود یک ساعت و نیم قبل از اذان صبح شروع می‌شود و با اذان صبح به پایان می‌رسد. بیدار ماندن در این زمان، علاوه بر فواید طبی بر جسم انسان، تاثیرات زیادی بر رشد روحی و معنوی او دارد؛ تاجایی که تمام عرفا وبزرگان، رشد عقلانی و روحانی خود را حاصل بیداری و مناجات در این زمان می‌دانند.
امام علی علیه‌السلام : خوابیدن قبل از نماز صبح، پریشانی و فقر می‌آورد.
امام باقر علیه‌السلام: "بر حذر باش از خواب بین نماز شب و نماز صبح."
در روایات نیز خواص زیادی برای برخاستن در این ساعات و اقامه نماز شب هم‌چون زیبایی صورت، نورانیت چهره و... آمده است.
امام رضا (ع) : خودت را عادت بده که ساعتی از شب را برخیزی.
قرآن کریم می‌فرماید: ".. شب را به جز کمی از آن به پا خیز ..." بیداری در این زمان است که موجب افزایش توان انسان برای فعالیت روزانه می گردد
(سوره مزمل آیات 1 الی 7)
2_ خواب عیلوله :
فاصله زمانی بین اذان صبح و طلوع خورشید را بین الطلوعین و خواب در این زمان را عیلوله می‌نامند، عیلوله از ماده ((علل)) و به معنای مرض است؛ زیرا خواب در این زمان بیماری زاست.
امام صادق علیه‌السلام: "خواب بامداد، شوم و مانع روزی است. چهره را زشت و رنگ را زرد می‌گرداند، پس مبادا در این زمان بخوابید."
امام سجاد علیه‌السلام به ابو حمزه ثمالی فرمودند: "قبل از طلوع آفتاب نخواب که من این کار را از تو نمی‌پسندم؛ زیرا حق تعالی روزی بندگان خود را در این زمان قسمت می‌کند و هر که این ساعت را خواب باشد، از روزی محروم می‌گردد.
3_ خواب فیلوله :
خواب ضعف و سستی است و به خواب بعد از روز (بعد از طلوع خورشید) گفته می‌شود.
امام باقر علیه‌السلام: "خواب اول روز بی‌عقلی است؛ زیرا موجب سردی بدن می‌شود"
لذا فرد در طول روز کسل است و شور و نشاط کافی جهت انجام فعالیت‌های روزانه خود ندارد.
4_ خواب غیلوله (با قیلوله اشتباه نشود):
خوابیدن حدود نیم ساعت قبل از غروب را غیلوله می‌گویند. این خواب موجب هلاکت انسان می‌شود.
امام باقر علیه‌السلام: خواب بعد از عصر حماقت است.
5_ خواب بین‌العشائین :
خواب از اذان مغرب تا زمان عشاء (دو ساعت بعد از اذان مغرب) مناسب نیست.
امام باقر علیه‌السلام: خواب بین نماز مغرب و عشاء انسان را از رزق محروم می‌کند.
امیرالمومنین علیه‌السلام: خوابیدن قبل از نماز عشاء پریشانی و فقر می‌آورد چون باقی‌مانده رزق هر فرد از بین الطلو عین در این زمان پخش می‌شود.
6_ شب های خاص:
در احادیث معصومین تاکید زیادی بر بیداری واحیاء شب‌های خاصی مانند شب نیمه شعبان، لیالی قدر و... شده است.