ابو موسی می گوید:
یک روز امام هادی علیه السلام را در سامراء دیدم،به من فرمود:
ای ابوموسی!من از روی اجبار از مدینه به سوی سامراء خارج شدم، واینک اگر مرا از سامراء بیرون کنند نیز از روی اجبار خواهد بود.(وگرنه می خواهم همین جا بمانم)عرض کردم:ای آقای من!چرا؟
فرمود:لطیب هوائها و عذوبت مائها و قلت دائها:بخاطر پاکیزگی هوای سامراء و گوارائی و شیرینی اب ان واندک بودن بیماری ان.
نکته:امام هادی علیه السلام با اشکار نمودن نعمت های الهی،شکرانه و خوشنودی خود را اشکار می سازد و این درس را به ما می دهد، که از نعمت های الهی از قبیل:خوش اب و هوایی و بهداشت محیط زیست،استفاده نموده و در به وجود آوردن چنین محیطی پاک و سالم و به دور از عوامل میکروب زا کوشا باشیم.
منبع:مناقب ال ابی طالب،ج4،ص417