قبلا هم به این اشکال اشاره شده است این اشکال مبنی بر این است که روایات طبی برای یک زمان و مکان خاص صادر شده است .
و شاید مزاج خاص اراده شده باشد .
و این اشکال دو جواب دارد یکی نقضی و دیگری حلی .
اما جواب نقضی بنابراین باید بگوییم نماز و روزه و ... ، نیز از زمان خاص و مکان خاص ، برای زمان پیامبر و ائمه ی اطهار علیهم السلام واجب شده برای خصوص آن زمان و همان آب و هوای خاص و آن مکان خاص یعنی حجاز ، بنابراین کشورهای دیگر ملزم به نماز و روزه نیستند !
دوما همان اشکال وارد میشود بر قانون بو علی و طب یونانی ، آن هم مال سر زمین یونان است و ربطی به ایران ندارد .
کما اینکه این اشکال بر طب شیمیایی وارد است که از اروپا و آب و هوای اروپایی است و از سیصد چهارصد سال پیش است و ربطی به کشورهای شرق و خاور میانه و این زمان ندارد !
و اما اشکال حلی اگر این اشکال بر طب جدید و طب یونانی وارد است بر طب ائمه علیهم السلام وارد نیست زیرا این بزرگان محکوم به زمان و مکان خاص نیستند و اشراف بر تمامی زمانها و مکانها دارند و کل زمانها و مکانها را در نظر میگیرند وحکم طبی و فقهی صادر میکنند که متناسب با کل زمانها و مکانها می باشد .
مانند خود دین اسلام که دینی است جهانی و برای تمامی زمانهاست تا انتهای عمر زمین .
با اینکه یک حکم دینی میتواند برای همه ی زمانها و مکانها و فرهنگها مناسب باشد یک مساله ی طبی آسانتر خواهد بود ، زیرا طب شیمیایی میتواند دارویی برای همه ی مکانها و زمانها بسازد ولی معصوم نمیتواند ، این چه حرفی است !
و اما اینکه بیماری میتواند علل و اسباب مختلفی داشته باشد این معنایش این نیست که امکان ندارد یک داروی واحدی داشته باشد و حتی امام هم نمیتواند یک داروی واحد برای کل علل و اسباب معرفی کند و این کار برای ائمه علیهم السلام سهل است همانگونه در درمان سرفه وارد شده است یا درمان شکم درد و کمر درد و مانند آنها بلکه در طب اسلامی داروهایی برای کل بیماریها معرفی شده مانند عسل و سیاه دانه و داروی پیامبر صلی الله علیه و آله .
علاوه بر حکومت اصاله الاطلاق در این مورد و تمامی مقدمات حکمت و اقتضای نیاز بشر است .
و اگر روات اختصاص روایات طبی به یک زمان خاص میفهمیدند این همه زحمت حفظ روایات و نقل آنها سینه به سینه نمی کشیدند.
علاوه بر این خود ائمه تصریح دارند که این روایات برای زمان های بعدی نیز صادر شده که زمان حرجی می اید که لایانسون الا بروایاتنا ومن حفظ علی امتی اربعین حدیثا و مانند آن
واما حرفهای شیخ صدوق موجبه جزئیه و نهایت امر نظر شخصی او مانند اعتقادش به سهو النبی صلی الله علیه و آله یعنی نظر شیخ صدوق بر این است که پیامبر اشتباه میکرده اعاذنا الله من الغفله .