مک دریا
در اسلام ، دستورات زيادي در مورد خوردن نمك ، به عنوان يك پيش غذا ، وارد شده و به فلسفه و فوايد آن نيز اشاره شده است.
حضرت علي علیه السلام مي‌فرمايند «با نمك غذا خوردن را شروع كنيد كه اگر مردم بدانند چه خاصيتي در نمك است ، هر آينه بر ترياق تجربه شده ، آن را بر مي‌گزينند».
امام صادق علیه السلام نيز فرموده‌اند «رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمودند اي علي غذا را با نمك آغاز كن و با آن به پايان رسان كه هر كس چنين كند ، از 72 نوع از انواع بلا در امان است كه از آن جمله جنون و جذام و پيسي مي‌باشد .
روايتي از پيامبر صلی الله علیه و آله که فرمودند دردهاي گلو ، دندانها و دردهاي شكم از جمله بيماري‌هايي دانسته شده‌اند كه خوردن نمك از بروز آن جلوگيري مي‌كند .
نمك از دريچه ی علم .
نمك به دليل داشتن «اسيد» بهترين داروي ضد عفوني كننده است؛ چرا كه هيچ نوع ميكروبي نمي‌تواند در نمك رشد و نمو يا زندگي كند.
بنابر يافته‌هاي علوم پزشكي،دهان محل تجمع انواع ميكروبها مي‌باشد كه در اثر استعمال نمك در پيش از غذا، آنها بر طرف مي‌گردند.
دهان (بزاق) از چشمه‌هايي به نام غدد بزاقي جاري مي‌باشند كه هرچه با غذا مخلوط شوند،غذا زودتر از گلو پايين مي‌رود و زودتر هضم
می شود ورود نمك در دهان،غده‌هاي اطراف دهان را تحريك و به ترشح آنها سرعت می بخشد. از اين رو،غذا را زودتر هضم و براي فرو بردن حاضر مي‌سازد.
زمانی كه نمك وارد معده خالي از غذا مي‌گردد، غده معده را تحريك مي‌كند و ترشحات زيادتري به وجود می آورد پس«اسفيورت» نمك سبب زود فرو بردن و زود هضم شدن غذا مي‌گردد.
از آنجا كه نمك پيش از غذا تحريك كننده غده‌هاي هاضمه است،در اثر تحريك آنها،انسان ميل به غذا خوردن مي‌يابد،بنابراين،نمك سبب زياد شدن اشتها مي‌گردد.
چنانچه مواد شيميايي،بيش از اندازه معمول در معده ترشح شود، موجب سوء هاضمه مي‌گردد و نمك پيش از غذا،به دليل دارا بودن اثر اسيدي،آن را خنثي و بي‌اثر مي نمايد و سوء هاضمه را برطرف مي كند.
در بدن و خون و ساختمان جسم مقدار معيني نمك وجود دارد كه اگر اين مقدار كاهش يابد،موجب امراض مختلفي در اعضاء بدن مي‌گردد،اما وقتي نمك پيش از غذا وارد معده گردد،مقدار مورد نياز را براي كمبود خود نگه مي‌دارد و در حقيقت،مقدار از دست رفته را جبران مي‌سازد.
بدن انسان به منظور برطرف كردن نمك،به آب نياز دارد و استعمال نمك، بيش از غذا،آدمي را به نوشيدن آب مجبور مي سازد و اين،خود،سبب افزايش«ادرار» و شستشوي كليه و مثانه مي‌شود.
در اثر نمك خوردن،مقداري از آب بدن از روزنه‌هاي پوست بيرون مي‌ايد و به اين ترتيب، سوارخ‌هاي تنفسي پوستي،پاك و پاكيزه مي‌گردند.
خوردن نمك در بعد از صرف غذا نيز،غدد بزاقي را تحريك مي‌سازد و باعث زياد شدن آب دهان مي گردد بنابراین انسان ناگزير به فرو بردن يا بيرون كردن آن از دهان مي‌شود كه در هر دو صورت،چربي يا غذاي باقي مانده در دهان و بين دندان به همراه آب دهان برطرف مي‌شود.
اگر آدمي غذايي بخورد كه نمك آن كم باشد و يا در معده ترشحات مواد نمكي نباشد،غذا ديرتر هضم مي‌شود و اين،سبب بروز سوء هاضمه مي شود. خوردن نمك، پيش از غذا،اين آسيب را برطرف مي‌سازد.