مستدرک الوسائل ـ به نقل از عمار بن یاسر ـ : در شهر کوفه قدم مى زدم که دیدم امیر المؤمنین على علیه السلام نشسته و عدّه اى از مردم گردش را گرفته اند و آن حضرت براى اصلاح هر فردى به فراخور حالش نسخه اى تجویز مى کند . من عرض کردم : اى امیر المؤمنین! آیا براى گناهان هم دارویى دارى؟! فرمود : آرى ، بنشین . من دو زانو نشستم، تا مردم پراکنده شدند ؛ پس حضرت رو به من کرد و فرمود : دارویى را که برایت مى گویم فراهم کن . عرض کردم : بفرما، اى امیر المؤمنین ! فرمود :
برگ فقر ،
ریشه ی صبر ،
هلیله ی کتمان ،
بلیله ی رضا ،
غاریقون اندیشه
و سقمونیاى اندوه را با
آب پلکها[ى چشم خود] مخلوط کن
و در دیگ نگرانى و بى قرارى بجوشان
و زیر آتش ترس قرارش ده ؛
سپس آن را از صافى بی خوابى بگذران
و در حالى که [از آتش عشق و فراق] مى سوزى بنوش .
این است دارو و درمان تو ، اى دردمند !
مستدرک الوسائل عن عمّار بنِ یاسرٍ :بَینا أنا أمشِی بأرضِ الکوفهِ إذ رأیتُ أمیرَ المؤمنینَ علیّاً علیه السلام جالِساً و عِندَهُ جَماعَهٌ مِنَ الناسِ و هُو یَصِفُ لِکُلِّ إنسـانٍ ما یَصلَحُ لَهُ ، فقلتُ : یا أمیرَ المؤمنینَ ، أ یُوجَدُ عندَکَ دواءُ الذُّنوبِ ؟! فقالَ : نَعَم ، اِجلِسْ ، فَجَثَوتُ على رُکْبَتَیّ حتّى تَفَرَّقَ عَنهُ الناسُ ثُمّ أقبَلَ عَلَیَّ فقالَ : خُذْ دواءً أقولُ لکَ . قالَ : قلتُ : قُلْ یا أمیرَ المؤمنینَ ، قالَ : علَیکَ بِوَرَقِ الفَقرِ ، و عُروقِ الصَّبرِ ، و هَلِیلَجِ الکِتمانِ ، و بَلیلجِ الرِّضا ، و غارِیقونِ الفکرِ ، و سُقْمُونِیا الأحزانِ ، و اشرَبْهُ بماءِ الأجفانِ ، و أغلِهِ فی طِنْجِیرِ القَلَقِ ، و دَعهُ تحتَ نِیرانِ الفَرَقِ ، ثُمّ صَفِّهِ بمُنخُلِ الأرَقِ، و اشرَبْهُ عَلَى الحَرَقِ، فذاکَ دَواکَ و شِفاکَ یا عَلیلُ .
این حدیث حکایت از آن دارد که حضرت امیر علیه السلام، درحال طبابت جسم بوده اند که شخصی از بیماری های معنوی سؤال می کند و حضرت، فراخور جلسه ی دارو و درمان پزشکی، متناظر خواص داروها، دستور اخلاقی و تربیتی مطرح می فرمایند.
دیگر چند حدیث بیاوریم تا بفهمید ائمه علیهم السلام طبیب بودند و طبی مستقل داشتند؟!
بازهم انکار می‌کنید؟!